RE:Story

BY

Невялікая  старая валізка  са мноствам разарваных фотаздымкаў, была знойдзена на менскім сметніку ў 2017 годзе.

Першым маім жаданнем было скласці  і ўпарадкаваць усе гэта,  зразумець гісторыю гэтых здымкаў. Але ў працэсе складвання я адчула, што негледзячы на тое, што разарваныя кавалкі збіраюцца ў цэлае, атрыманая  выява са мной "не размаўляла".  Я не магла мець да гэтых здымкаў  ніякіх асабістых перажыванняў, таму што мяне з імі нічога не звязвае. Чаму ад іх адмовіліся - мне невядома, яны страцілі сваіх гаспадароў і праз гэта пазбавіліся сваіх гісторый.

У калажах я выкарыстала матэрыялы знойдзеныя ў Менску, горадзе ў якім я жыву. У гэтага горада складаныя адносіны з захаваннем культурнай памяці. Час, наколькі гэта магчыма, сцірае твар горада ці мяняе яго да непазнавальнасці. Знаходзячы на вуліцы старыя шпалеры, запісныя кнігі, рэчы я думала што і гэта таксама гісторыя, асабістая, інтымная гісторыя горада. Так знойдзеныя рэчы і абрыўкі фотаздымкаў склаліся разам у адзін сямейны альбом горада.

"Альбом", які прадстаўлены на выставе, выкананы ў тэхніцы калажа, сабраны з фрагментаў чужога жыцця, але ўжо з іншымі ўласнымі новымі гісторыямі.

Беларусь. Менск 2018

ENG

A small old suitcase with a lot of torn photos.

My first desire was to put it all together, restore it and understand the history of those album. But when I had been folding it, I realized that even if these pieces became a whole picture, the image "did not speak" with me. I cannot feel any personal feelings with these photos, because I do not share any personal experience with it. Why they were thrown out - I do not know, but being lost their owners, these photos have lost their stories.

In the collages, I used fragments of Minsk, the city in which I live. This city has complicated relations with the preservation of cultural memory and history.  Time, as far as it possible, erases the face of the city or changes it beyond recognition. Finding old wallpaper on the street, notebooks, things I thought was also history, a personal, intimate history of the city. So found objects and fragments of pictures put together in a family album of the city.

The "Album" is made in a collage technique, is assembled from the fragments of another's being, but already with other new stories.

Belarus. 2018  

RU

Небольшой старый  чемодан со множеством порванных фотографий был найден на минской мусорке.

Первым моим желанием было сложить все это и понять историю этих снимков. Но в процессе складывания я поняла, что даже если картинка становилась целой, изображение со мной "не говорило".  Я не могу испытывать к этим фотографиям никаких личных переживаний, потому что меня с ними ничего не связывает. Почему их выбросили - мне неизвестно, и потеряв своих владельцев,  эти фото лишились и своих историй.

В коллажах я использовала материалы найденные в  Минске, городе в котором я живу. У этого города сложные отношения с сохранением культурной памяти. Время, насколько это возможно, стирает лицо города или меняет его до неузнаваемости. Находя на улице старые обои, записные книги, вещи я думала что и это тоже история, личная, интимная  история города, о которой не говорят в учебниках. Так найденные вещи и обрывки фотографий сложились вместе в один семейный альбом города.

"Альбом", который представлен на выставке, выполнен в технике коллажа, собран из фрагментов чужого бытия, но уже с другими своими новыми историями.

Беларусь. Минск, 2018